Ruud Gebel

Alle inwoners hebben het boekje 'Twintig van Alphen' in de bus gekregen. Een door alle partijen gesteund initiatief van de VVD. In het boekje zijn de twintig manieren beschreven waarop inwoners van Alphen aan den Rijn invloed kunnen uitoefenen op het gemeentebestuur. De VVD is van mening dat alle inwoners op de hoogte moeten zijn van deze manieren. Of men daar gebruik van wenst te maken, bepalen de inwoners uiteraard zelf. Dat inspraak wel degelijk zin heeft, is onder andere aangetoond in de zwembaddiscussie, waar uitstekend samengewerkt is tussen gemeente en het Comité Thermen II. Eén van de manieren die in het boekje staat is lid worden van een politieke partij . Een weg die nog maar weinig mensen bewandelen. We horen regelmatig klagen over dé politiek (wat dat ook zijn moge), maar slechts weinigen geven een positieve wending aan het geklaag door lid te worden van een politieke partij en de zaak met eigen handen aan te pakken. Dat is jammer. Het einde van de partijendemocrat

Jacoline is maandag geopereerd, en was dinsdag weer thuis. Dat is enorm meegevallen, en er is een last van onze schouders gevallen. Met goede moed dus weer het praktijk- en raadswerk opgepakt. Afgelopen donderdag hebben we gesproken over de opzet voor het onderzoek naar het functioneren van de Rijnstreekhopper. Ik ben benieuwd wat dat gaat opleveren. Wij hebben gesteld dat we er rekening mee moeten houden dat uit het onderzoek blijkt dat de eisen die wij stellen aan de vervoerder niet haalbaar zijn met de huidige inzet en middelen. In dat geval moeten we misschien op zoek naar een andere opzet. Maar goed, dat is op de zaken vooruit lopen, misschien dat kleine aanpassingen afdoende zijn. De plannen voor de brede school zijn ook aan de orde geweest. Ik was aangenaam verrast dat alle partijen de ouders primair verantwoordelijk houden voor de opvoeding van de kinderen. De (brede) school is ondersteunend, maar niet verantwoordelijk. De brede school moet geen plaats worden waar twee fulltime

Deze weblog typ ik terwijl ik naast het bed van mijn dochter in het Rijnland Ziekenhuis zit. Niets ernstigs, gelukkig. Een iets afgeschoven groeischijf van haar linkerheup, aan het licht gekomen door een val van haar fiets door de gladheid afgelopen maandag. Met dank aan de anonieme man die naar ons huis holde om te vertellen dat zij gevallen was en niet meer kon lopen. Morgen wordt er in het Juliana Kinderziekenhuis een schroef in de heup gezet, waarna ze zes weken het been niet mag belasten; medisch gezien een kleine ingreep, maar als vader denk je daar heel anders over. Als alles goed gaat, mag ze donderdag weer naar huis. Ze accepteert het dapper, mede dankzij de uitstekende verzorging van medische en verpleegkundige staf van het ziekenhuis. Onderbezet door veel zieken, maar daar merk je in de bejegening niets van. Het zorgt er ook voor dat je de prioriteiten in het leven weer eens helder op je netvlies krijgt: gezin eerst, daarna de rest. Het is ook lastig je te blijven concentre

Namens mijn fractie wens ik u allen een gezond, gelukkig en succesvol 2009. Moge dit jaar brengen wat u er van verwacht. Het nieuwe jaar is redelijk begonnen, maar om te spreken van een rustige oudejaarsnacht gaat te ver. Elk opzettelijk gestookt brandje, elke steen die naar een hulpverlener wordt gegooid, elk vuurwerkslachtoffer is er één te veel. Tot mijn ontzetting las ik gisteren in het Leidsch Dagblad een interview met enkele van de jonge boefjes die een straf hebben gekregen van Bureau Halt. Zij kondigden nu reeds aan het volgend jaar niet anders te doen. Ik denk dat naast een taakstraf een meldplicht bij de politie tussen 23.00 en 2.00 uur, waarna ze door de ouders worden opgehaald beter werkt. Er gaan stemmen op om het consumentenvuurwerk te verbieden. Dat gaat wat mij betreft te ver. Voor vuurwerk geldt wat voor veel zaken geldt: als je er goed mee om gaat, is er niets aan de hand en kun je er van genieten. Dat geldt ook voor voetbal, dat geldt voor alcohol etc.. Repressief b