Ruud Gebel

Ik heb een fantastisch vak dat ik tenminste tot mijn AOW-leeftijd hoop uit te oefenen. Er is wel het nodige veranderd, en ik moet eerlijk zeggen: dat vind ik ook leuk. Ik probeer u wat inzicht te geven in de huisartsenpraktijk anno 2017. De huisartsenzorg vormt in Nederland de spil van de zorg. Iedere Nederlander is verplicht ingeschreven bij een huisarts, bezoek aan de tweede lijn is uitsluitend mogelijk na verwijzing door de huisarts (poortwachtersfunctie). De huisarts is meer taken gaan overnemen uit het ziekenhuis, een trend die in de jaren 80 is ingezet. In de jaren 80 gingen de meeste diabetespatiënten nog naar de internist, nu zijn bijna alle type 2 diabeten (ouderdomssuiker) onder behandeling van de huisarts. Later volgende de mensen met long- en hart- en vaatziekten, en de laatste jaren werken we samen met de apothekers, fysiotherapeuten en diëtisten in multidisciplinaire samenwerkingsverbanden. Werd je vroeger nog een week opgenomen voor een trombosebeen, nu regelt de

Vorige week verhaalde ik over de wijkverpleging. Er zitten meer vreemde zaken in het akkoord. 1.        In verpleeghuizen moeten er een ander manier van werken en organiseren komen: kleinschalig, vraaggericht, innovatief, met minder regels en meer vertrouwen in de zorgprofessionals. Een zin later staat er: Dit moet daadwerkelijk leiden tot een aantoonbare verbetering van de kwaliteit. Dit is waar de schoen wringt, niet alleen hier, maar in de hele zorg en ver daarbuiten. Aan de ene kant willen we controleren of ingezet beleid en middelen de gestelde doelen bereiken, anderzijds willen we zo min mogelijk regels en zo mijn mogelijk tijd besteden aan administratie. Het vergt veel lef om zaken los te laten. Maar als je duidelijke doelen stelt, zijn professionals prima in staat om zelf in te vullen hoe ze deze doelen bereiken. Bemoei je niet met de uitvoering en zorg dat je kwaliteitsbewaking kunt doen op de gegevens die toch vastgelegd moeten worden, waardoor extra registratiewerk wo

In het regeerakkoord zijn zes bladzijden gewijd aan de zorg. Er zitten goede punten in het akkoord: er is veel aandacht voor ouderen, mantelzorgers, verpleeghuizen, eenzaamheid (daar zijn we in Alphen aan den Rijn druk mee bezig, daar over een andere keer meer), de verschuiving van tweede naar eerste lijn, terugdringen van roken en overgewicht en het terugdringen van budgetpolissen om er enkele te noemen. In het akkoord wordt gesproken over een totale bezuiniging van 1,9 miljard in 2021 op de totale curatieve sector (thuiszorg, eerste lijn (huisartsen en paramedici) en tweede lijn (ziekenhuizen en GGZ)). Begrijp mij niet verkeerd: als we geen rem op de kosten van de zorg zetten, kunnen we straks 40% van ons inkomen naar de zorg dragen. Gelet op de door de regering ingezette lijn verwacht ik de bezuinigingen meer in de tweede lijn; maar zullen mensen bijvoorbeeld accepteren dat ze verder naar een ziekenhuis moeten reizen, omdat het ziekenhuis in de buurt wordt gesloten? Er zit