Ruud Gebel

Het artikel in het AD van vandaag, zaterdag 2 december, zal de nodige reacties opleveren. In het artikel zijn onjuistheden opgenomen en nuances weggevallen, die ik hier toch graag noem. Op de website staat zelfs dat ik raadslid voor de VVD ben. Dat was ik tot 2013, nog een foutje dus! Ik heb in het bijna een uur durende interview, dat voornamelijk over huisartsen ging, aangegeven dat de zorgkosten de komende jaren tot onaanvaardbare hoogtes zullen stijgen. Voorspellingen lopen tot 40% van ons besteedbaar inkomen in 2040. We moeten dus keuzes maken, met een beetje minder hier en een beetje minder daar redden we het niet. Wij zijn in Nederland gewend aan zorg dichtbij van zeer hoge kwaliteit. Alles wat minder wordt, geeft aanleiding tot protest. Het is een illusie te denken dat we de premie laag kunnen houden én het huidige niveau van voorzieningen kunnen handhaven. De politiek moet keuzes maken, keuzes die ik in het huidige regeerakkoord node mis.     Het ziekenhuis in Alphen

Veel mensen zijn op het verkeerde been gezet, en denken dat de huisartsenpost in Alphen aan den Rijn gesloten wordt. Nee dus. Het zit zo: De zorgverzekeraars hebben ons gevraagd om te komen met voorstellen om de kosten te drukken. In eerdere blogs heb ik reeds aangegeven dat bij ongewijzigd beleid de zorgkosten de pan uit rijzen. We moeten dus wat doen. Er ligt nu een plan (er is nog niets zeker). In de avonden en in de weekeinden overdag en 's avonds doen één of twee huisartsen consulten op de post, een andere huisarts rijdt visites. Op deze tijden is het druk op de post in Alphen. Maar 's nachts komen er gemiddeld maar 3-4 mensen op de huisartsenpost. In de nacht zitten er een huisarts en chauffeur op de post. Omdat deze regelmatig een visite moeten rijden, moeten er op de post mensen zijn die de patiënten opvangen die op consult komen . Er zit dus 's nachts een triagiste op de post, en voor haar veiligheid is er ook een zogenaamde slaapwacht aanwezig. Voor 3-4 pa

De laatste tijd wordt er weer veel geschreven over euthanasie en hulp bij zelfdoding. De roep om zelfbeschikking klinkt steeds luider. Vaak wordt er naar de huisarts gekeken om hier een rol in te vervullen. Waar sta ik in deze discussie? Laat ik voorop stellen dat ik een groot voorstander ben van zelfbeschikking. Waar vroeger het verzoek om euthanasie vaak laat in het ziekteproces kwam, wordt dit steeds vaker aan het begin van het ziekteproces besproken, of voor er sprake is van enige ziekte. Verstandig, want je kunt er beter en rustiger over nadenken als het nog helemaal niet aan de orde is. Ik heb in de afgelopen 22 jaar meerder keren euthanasie verricht. Het is een proces waar je samen met de patiënt en zijn naasten naar toe groeit, en ik vind dat ik mijn patiënten tot het laatste moment, tot de dood, moet bijstaan. Bij de patiënten waar ik tot nu toe mee te maken had was er in alle gevallen sprake van een ernstige lichamelijke ziekte zonder enig uitzicht op genezing of verli

Ik heb een fantastisch vak dat ik tenminste tot mijn AOW-leeftijd hoop uit te oefenen. Er is wel het nodige veranderd, en ik moet eerlijk zeggen: dat vind ik ook leuk. Ik probeer u wat inzicht te geven in de huisartsenpraktijk anno 2017. De huisartsenzorg vormt in Nederland de spil van de zorg. Iedere Nederlander is verplicht ingeschreven bij een huisarts, bezoek aan de tweede lijn is uitsluitend mogelijk na verwijzing door de huisarts (poortwachtersfunctie). De huisarts is meer taken gaan overnemen uit het ziekenhuis, een trend die in de jaren 80 is ingezet. In de jaren 80 gingen de meeste diabetespatiënten nog naar de internist, nu zijn bijna alle type 2 diabeten (ouderdomssuiker) onder behandeling van de huisarts. Later volgende de mensen met long- en hart- en vaatziekten, en de laatste jaren werken we samen met de apothekers, fysiotherapeuten en diëtisten in multidisciplinaire samenwerkingsverbanden. Werd je vroeger nog een week opgenomen voor een trombosebeen, nu regelt de

Vorige week verhaalde ik over de wijkverpleging. Er zitten meer vreemde zaken in het akkoord. 1.        In verpleeghuizen moeten er een ander manier van werken en organiseren komen: kleinschalig, vraaggericht, innovatief, met minder regels en meer vertrouwen in de zorgprofessionals. Een zin later staat er: Dit moet daadwerkelijk leiden tot een aantoonbare verbetering van de kwaliteit. Dit is waar de schoen wringt, niet alleen hier, maar in de hele zorg en ver daarbuiten. Aan de ene kant willen we controleren of ingezet beleid en middelen de gestelde doelen bereiken, anderzijds willen we zo min mogelijk regels en zo mijn mogelijk tijd besteden aan administratie. Het vergt veel lef om zaken los te laten. Maar als je duidelijke doelen stelt, zijn professionals prima in staat om zelf in te vullen hoe ze deze doelen bereiken. Bemoei je niet met de uitvoering en zorg dat je kwaliteitsbewaking kunt doen op de gegevens die toch vastgelegd moeten worden, waardoor extra registratiewerk wo

In het regeerakkoord zijn zes bladzijden gewijd aan de zorg. Er zitten goede punten in het akkoord: er is veel aandacht voor ouderen, mantelzorgers, verpleeghuizen, eenzaamheid (daar zijn we in Alphen aan den Rijn druk mee bezig, daar over een andere keer meer), de verschuiving van tweede naar eerste lijn, terugdringen van roken en overgewicht en het terugdringen van budgetpolissen om er enkele te noemen. In het akkoord wordt gesproken over een totale bezuiniging van 1,9 miljard in 2021 op de totale curatieve sector (thuiszorg, eerste lijn (huisartsen en paramedici) en tweede lijn (ziekenhuizen en GGZ)). Begrijp mij niet verkeerd: als we geen rem op de kosten van de zorg zetten, kunnen we straks 40% van ons inkomen naar de zorg dragen. Gelet op de door de regering ingezette lijn verwacht ik de bezuinigingen meer in de tweede lijn; maar zullen mensen bijvoorbeeld accepteren dat ze verder naar een ziekenhuis moeten reizen, omdat het ziekenhuis in de buurt wordt gesloten? Er zit