Politiek en emoties
De zaak-Mauro toont de lastige spagaat aan waar politici vaak in verkeren, ook op lokaal niveau. Beleid krijgt een gezicht, of beter gezegd in dit geval één gezicht, dat gezicht krijgt publiciteit en vervolgens komt er een golf van emoties los. De vraag is of politici zich door emoties moeten laten leiden. Politici zijn weliswaar geen digitale apparaten, maar enige consistentie van beleid moet je wel van politici verlangen. Eén ding is zeker: de politiek moet zich niet door incidenten laten leiden. Eén zwaluw maakt nog geen zomer. Elk incident, of liever meerdere vergelijkbare incidenten, moet wel reden zijn om het beleid kritisch te beschouwen. Vinden we dit incident ernstig genoeg, of vinden we het aantal incidenten groot genoeg om het beleid te herzien? Is dit wel een incident, of betreft het een structureel probleem? In de zaak-Mauro weet ik het niet, ik ken alle ins en outs niet. Ik heb in de raad van afgelopen donderdag aandacht gevraagd voor het fenomeen dat we ons als raadsle