Ruud Gebel

De gemeente en de VOA hebben samen het Economisch Actieplan gepresenteerd. Een combinatie van activiteiten moet er toe leiden dat de Alphense economie een oppepper krijgt en dat er meer banen gecreëerd worden. Een plan dat hout snijdt. De investering van de gemeente (90.000 per jaar voor drie jaar) is dat dubbel en dwars waard. Niet bij de pakken neerzitten, maar aanpakken. Dat helpt. Wat niet helpt, is de oproep van Jet Bussemaker gericht aan vrouwen, dat zij moeten zorgen dat zij financieel onafhankelijk worden van de man. Prima, mevrouw, compliment voor uw timing, nog los van de inhoud van uw boodschap. Het is crisis, er zijn dus weinig banen. Er wordt bezuinigd op zaken als thuiszorg, we moeten meer voor onszelf en onze familie zorgen, en kinderopvang. En, de belangrijkste, het is voor de meeste vrouwen een keuze om niet, of parttime te werken. Je kunt afspreken dat man en vrouw de taken exact gelijk verdelen: allebei parttime werken, allebei het huishouden en de zorg voor even

De afgelopen tijd heb ik wat voorbeelden gehoord en gelezen van politieke lafheid en dapperheid. Als je tegen de leden van je partij zegt dat je je tegen de wens van de leden houdt aan een afspraak die je hebt gemaakt, getuigt dat van politieke dapperheid. Natuurlijk, Diederik Samsom weet ook dat als hij bij de VVD aanklopt om de strafbaarheid van illegalen van tafel te krijgen daar een tegenprestatie tegenover staat. Maar toch, het vergt politieke moed om niet mee te gaan met het sentiment van je leden, die overigens willens en wetens hebben ingestemd met het huidige regeerakkoord, de tranen komen dus wat laat. Lafheid is het als je bang bent om op het oog impopulaire maatregelen te nemen uit angst voor stemmenverlies. Ik doel hierbij op ingrepen in het basispakket van de zorgverzekering en in de voorzieningen van de WMO/AWBZ. De medisch specialisten hebben de suggestie gedaan de second opinion (deels) door patiënten zelf te laten betalen. Wind van de NPCF heeft gelijk als ze

Gisteren was het 4 mei, Dodenherdenking. De afgelopen dagen hebben de kranten bol gestaan van artikelen over wat en wie we op 4 mei willen of moeten herdenken. Volgens de officiele definitie herdenken we alle Nederlandse burgers en militairen die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogsituaties en bij vredesoperaties. Er gaan stemmen op om de herdenking te beperken tot de Tweede Wereldoorlog, er gaan stemmen op om de herdenking uit te breiden tot de Duitse gevallenen. Ik heb niets met beide ideeen. De roep om de herdenking te beperken komt onder andere van vertegenwoordigers van joodse organisaties en verzetstrijders, die vrezen dat de herinnering aan de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog vervaagt als we ook andere oorlogen en de vredesoperaties erbij betrekken. De roep om uitbreiding naar de Duitsers komt uit verschillende hoeken, met als reden dat het tijd is voor vergeving. Is h