Afscheid
Voorzitter en leden van de gemeenteraad van Alphen aan den
Rijn,
Voorzitter, om te beginnen zal ik uiteraard mijn dank
overbrengen aan Zijne Majesteit voor het feit dat hij mij deze onderscheiding
heeft verleend. Ook dank voor de aardige woorden die tot mij zijn gericht. Ik
ben ook dankbaar dat mijn moeder en mijn tante in staat zijn mijn afscheid van
de raad bij te wonen en dat zo velen gekomen zijn om hier bij te zijn.
Voorzitter, het is mooi geweest. Ik heb de beslissing mijn raadslidmaatschap na
twaalf jaar te beëindigen bij mijn aantreden reeds genomen. De nieuwe gemeente
is zeker een uitdaging, maar één die ik graag aan anderen laat. Er gaat veel
veranderen voor raadsleden, dat wordt voor velen nog erg wennen. De reden om nu
afscheid te nemen, en niet aan het eind van het jaar, is dat ik de nieuwe
lijsttrekker alle ruimte wil geven om zijn eigen ideeën en standpunten naar
voren te brengen. Door onze aderen vloeit weliswaar hetzelfde liberale bloed,
maar Tseard heeft zijn eigen stijl en accenten, en deze moeten niet getoetst
worden aan de mijne.
Ik ben om twee redenen raadslid geworden: ik zit graag zelf
op de bok en beslis graag mee over de ontwikkelingen in de stad waar ik woon en
werk, en ik wil iets doen voor die stad. Een motivatie die ik volgens mij met
velen van u deel.
Ik heb twee formaties mogen leiden, ik vond ze beiden
boeiend en leuk, ja zeker, ook mijn laatste formatie. Commissie-, raads- en
fractievergaderingen, presidium en fractievoorzittersoverleg, coalitieoverleg,
werkgeverscommissie, vertrouwenscommissie, klankbordgroepvergaderingen (er
worden mijns inziens te snel en te veel klankbordgroepen opgericht, bijna
altijd met een onduidelijke, en vaak onhaalbare opdracht), bewonersavonden,
spreekuren in de Aarhof, heidagen van de raad en van de fractie,
ledenvergaderingen, wethoudersoverleg, overleg met het afdelingsbestuur,
campagnecommissie, verkiezingsprogrammacommissie, overleg VVD in ABR-verband, gesprekken
met organisaties en inwoners, wijkbezoeken: ik vond, en vind het allemaal leuk,
maar ik merk dat na 12 jaar de continue drang om zaken te vernieuwen en beter
te doen afneemt, en daarom is het tijd voor nieuw bloed.
“Wat heb jij bereikt?”, wordt mij regelmatig gevraagd. Mijn
antwoord is ‘Niets’. Ik heb zaken geïnitieerd, ik heb vele besluiten mijn stem
gegeven, ik heb op de achtergrond werk verzet. Maar dat maakt mij niet uniek,
dat doen wij allemaal. In mijn eentje bereik ik niets. Alle besluiten vergen
een meerderheid van de raad en de inzet van college en ambtenaren om ze uit te
voeren.
Toch één ding: Ik mag zelf de nieuwe vergaderopstelling en
vergaderorde in deze zaal niet meer meemaken, maar dat ze er komen, na vele
jaren zeuren, is toch een van de laatste wapenfeiten waar ik met genoegen op
terugkijk. Zoals een raadslid na afloop van de klankbordgroepvergadering zei:
‘Heb je toch je raadszaal gekregen..’. En ach, die interruptiemicrofoons, die
komen er nog wel…
Het was bijna altijd een genoegen om raadslid te zijn. Ik
heb voor mijzelf slechts één politiek dieptepunt gekend, het aftreden van de
burgemeester en twee wethouders. Alphen aan den Rijn heeft in de afgelopen
twaalf jaar meer dieptepunten gekend: de zaak Savannah, de ontploffing in de
Argoflat en het schietdrama in de Ridderhof zijn de meest in het oog
springende. Maar er zijn gelukkig veel meer hoogtepunten te noemen, vaak zaken
die wij de normaalste zaak van de wereld vinden. En als ik zie hoe wij in Alphen
aan den Rijn de zaakjes voor elkaar hebben, financieel, op het terrein van het
onderhoud van het openbaar gebied, sport, welzijn, voor ondernemers, voor
sociale minima, et cetera, dan draag ik met trots uit dat ik in Alphen aan den
Rijn woon.
Raadsleden, politici in het algemeen, acteren in een
moeilijke, en uitdagende tijd. Ons handelen ligt onder een vergrootglas. De
snelheid van het internet en de sociale media verdragen zich vaak slecht met
een gedegen besluitvormingsproces. En besluitvormingsproces waar
informatiegaring, meningsvorming en besluitvorming vaak meer tijd vergen dan de
publieke opinie en de pers ons gunnen. Politici worden, vaak uit onwetendheid,
frustratie of rancune, weggezet als zakkenvullers, doven en slechthorenden, dom
of nog minder fraais. Ik heb mij altijd getroost met de gedachte dat de
zwijgende meerderheid een andere mening is toegedaan. Ik weet dat iedereen in
deze raad, of beter nog, in dit huis, hier zit om de stad en haar inwoners naar
eer en geweten te dienen en het beste te doen voor deze stad. Ieder vanuit zijn
of haar eigen overtuigingen en op zijn of haar eigen wijze, maar met hetzelfde
doel.
Ik weet dat ik sommige zaken ga missen, anderzijds is het
vooruitzicht van meer vrije tijd erg aanlokkelijk. De gedachte dat ik voor het
eerst sinds twaalf jaar een politiekvrije zomervakantie tegemoet ga, niet
onderbroken door telefoontjes of mails, of in gedachten verzonken zittend aan
de eettafel of het zwembad, gepreoccupeerd met wat er allemaal nog moet
gebeuren, daar word ik, om met Churandy Martina te spreken, blij van.
Dat betekent waarschijnlijk niet dat u nooit meer van mij
zult horen. Ik trek er even tussenuit. Tot 1 januari doe ik niets. Er hebben
verschillende instanties aan de deur geklopt. Ik ga over een aantal maanden
eens nadenken wat ik met mijn vrije tijd wil doen. Maar dat ik weer iets ga
doen, staat wel vast.
Ik kom tot het punt dat elke uitreiking en afscheid
kenmerkt. Het bedanken van mensen. Ik bedank:
·
bestuur en leden van de VVD afdeling Alphen aan
den Rijn die het hebben aangedurfd mij twee keer tot lijsttrekker te kiezen
·
de kiezers die mij tot raadslid hebben gekozen,
·
mijn fractie die mij in deze jaren tot grote
steun is geweest,
·
de coalitiegenoten, met name, maar niet
uitsluitend, de wethouders en de fractievoorzitters,
met wie ik prettig heb samengewerkt, en waar een band is ontstaan die verder
reikt dan de politiek,
·
de oppositieleden die mij scherper hebben
gehouden dan zij zelf misschien denken,
·
u, voorzitter, voor uw raad en luisterend oor,
·
de griffie voor hun niet aflatende
ondersteuning,
·
het bestuurssecretariaat voor de vele tijd die
zij hebben besteed aan het vinden van een gemeenschappelijk plekje in de
agenda’s van deze en gene
·
de ambtenaren die, vaak onzichtbaar, veel en
goed werk verzetten,
·
Het Pluspunt en de bodes, met name Hennie, voor
de foerage,
·
de inwoners en ondernemers die bereid waren
kritische kanttekeningen te plaatsen en nieuwe ideeën aan te leveren,
·
de pers die ons kritisch volgt, maar die ook regelmatig
op kritiek van mij mag rekenen,
·
mijn collega’s, assistentes,
praktijkverpleegkundigen en de huisartsen in opleiding van de praktijk, en het bestuur
en bureau van de huisartsenpost, die regelmatig in enigerlei vorm last hebben
gehad van mijn raadswerk,
·
mijn vrienden en familie, die als uitlaatklep en
klankbord gefungeerd hebben.
En last but not least, en elk cliché is waar, mijn gezin dat
deze inmiddels grijzende vijftiger twaalf jaar lang in de gelegenheid heeft
gesteld vele uren aan het raadswerk te besteden. Het heeft veel avonden en
weekeinden gekost. Vakanties waren niet alleen leuk, maar ook bittere noodzaak
om tijd te hebben voor ons gezin, en het vereiste veel kunst- en vliegwerk om
belangrijke momenten van ons gezin voorrang te kunnen geven. Meiden, ik eet wat
vaker thuis de komende tijd en schat, wees niet bang dat ik mij teveel met de
dagelijkse gang van zaken in huis ga bemoeien.Ik sluit af. Collega’s, we hebben veel gelachen, niet in de laatste plaats om onszelf. Ik hoop dat jullie dat blijven doen. Ik wens jullie veel succes bij de komende verkiezingen. Ik vind het een eer dat ik de afgelopen twaalf jaar in jullie midden heb mogen doorbrengen. Het ga jullie goed. Dag.
Reacties