Onthaasten
Ik heb een Nieuwjaarswens: laat 2013 het jaar der onthaasting worden. Laat een van de meest gebruikte gezegden weer opgeld doen: Haastige spoed is zelden goed.
We leven in een tijd waarin alles gisteren gedaan moet zijn. Met de komst van de mobiele telefoon, smartphone, tablet, laptop en PC en applicaties als email, Twitter en Facebook reist nieuws met de snelheid van het licht, zijn we altijd bereikbaar en worden we ook geacht altijd bereikbaar te zijn. "Je hebt mijn mail nog niet beantwoord." "Nee, die heb ik ook pas vanmorgen gekregen."
Een collega van mij zegt altijd tegen iemand die over vroeger begint: "Ja, dat herinner ik mij nog. Ik zie je nog zo aan komen fietsen op die fiets met dat hele grote voorwiel en dat hele kleine achterwiel." Het is dus gevaarlijk over vroeger te beginnen en dat als maatstaf voor vandaag te gebruiken. Tijden veranderen, en gelukkig maar, want stilstand is achteruitgang. Ik pleit ook niet voor teruggang naar vroeger, maar wel voor een beter omgaan met de verworvenheden van deze tijd.
Haastige spoed is zelden goed. De formatie is daar een pregnant voorbeeld van. Men verwachtte snel, men kreeg snel, met alle gevolgen van dien. Zouden de wijze adviseurs die de koningin in voorgaande formaties raadpleegde, de heren misschien hebben gewaarschuwd om nog een keer goed naar de afgesproken maatregelen te kijken, en zo het debacle rond de inkomensafhankelijke premie hebben voorkomen? Dat weet ik niet zeker, maar dat het nu niet goed is gegaan, is in elk geval duidelijk.
Nog een recent politiek voorbeeld: het zoveelste spoeddebat, dit keer over neuroloog Jansen, die in Duitsland weer aan het werk was. Waarom is een spoeddebat nodig? Is het niet veel zinvoller eens rustig te bedenken hoe we dit soort zaken in de toekomst willen voorkomen? Immers, nu hadden de Duisters er last van, maar omgekeerd kan ons hetzelfde gebeuren. Waarom een spoeddebat? Gaat er morgen iets mis als we niet direct een spoeddebat hebben? Waar wil je over debatteren? Volgens mij is er geen enkel verschil tussen de partijen over wat het doel van de maatregelen moet zijn: geen arts die niet meer bevoegd is te werken mag ooit in Europa (of waar dan ook) ergens aan de slag komen. Ik begrijp dat in Europa niet iedereen wil meewerken aan een zwarte lijst. Maar waarom een zwarte lijst? Houd gewoon een lijst bij van alle bevoegde artsen, zoals bij ons het BIG-register. Sta je niet in het register, ben je niet bevoegd je beroep uit te oefenen. Simpel. En waarom is deze zaak de opening van het journaal? Is dat echt het belangrijkste nieuws?
Media willen het nieuws ook gisteren. Als er ergens iets is gebeurd, moet er per direct een reactie komen. Immers, media willen nieuws graag als eerste brengen, want als je te laat bent, verlies je kijkers en lezers, en dus reclame-inkomsten. Dat geldt voor radio, TV, dagbladen, blogs en dergelijke. Dat geldt gelukkig in mindere mate voor kranten en tijdschriften die niet dagelijks verschijnen. Zij hebben de tijd om zaken van meerdere kanten te beschouwen, om meer gefundeerde reacties te krijgen. Twee voorbeelden uit Alphen:
Na de presentatie van het onderzoeksrapport van de Coupepolder werd onmiddelijk na de presentatie een reactie gevraagd van de lokale politiek. Eigenlijk een onmogelijkheid, en mijn fractie heeft daar ook niet aan meegewerkt. Je kunt het rapport nog niet hebben gelezen (we kregen het immers ook pas dezelfde avond), en op basis van de presentatie, hoe goed deze ook was, is niet per direct een afgewogen antwoord te formuleren. Iedereen shopt in de presentatie en haalt daar uit wat voor hem of haar interessant is. De media kunnen geen goede kritische vragen stelen, want zij kennen het rapport ook niet van tevoren. Snelheid gaat dus ten koste van zorgvuldigheid.
Tweede voorbeeld: de begrotingsbehandeling in oktober. Kort na de publicatie van de begroting kregen we een mail van een Alphens weekblad. Of we op korte termijn onze reactie op de begroting wilden geven. Opnieuw hebben we dat als fractie geweigerd. We wilden de begroting goed bestuderen, we wilden de antwoorden op onze technnische vragen afwachten, we wilden het in de fractie bespreken. Maar opnieuw waren we de enigen. Vreemd. Stel dat bij nadere bestudering, de beantwoording van de technische vragen of in het debat in de raad blijkt dat iets toch anders is dan bij eerste lezing bleek. Moet je de krant bellen en zeggen dat je iets te voorbarig bent geweest? Of constateren de mensen bij de behandeling van de raadsvergadering dat je iets te snel bent geweest? Of houd je maar halsstarrig aan je eerste mening vast omdat dat nu eenmaal in de krant is gezet?
Natuurlijk, nieuws reist snel. Een artikel op een website leidt razendsnel tot vele reacties. Veelal vanuit de heup geschoten, weinig gefundeerd. Maar als niet snel gereageerd wordt, vat al snel de vigerende mening post en kost het veel moeite deze mening te veranderen, als dat al lukt. Toch moet dat voor politici geen aanleiding te zijn om ook uit de heup te schieten. Ik hoorde recent een reportage waarin iemand van de club jonge wetenschappers van de KNAW aan het woord was. Zij hebben de Tweede Kamer aangeboden om op verzoek de Kamerleden van gefundeerde wetenschappelijke informatie te voorzien. De Kamerleden waren enthousiast, maar toen het puntje bij het paaltje kwam kregen deze wetenschappers niet eens een (!) dag de tijd om informatie over de klimaatverandering te verzamelen. Men roept dus maar wat, omdat men haast heeft. Schokkend.
Het spijt me, daar werken we niet aan mee. Zorgvuldigheid gaat voor snelheid. Kortom: als u een doordacht standpunt van een politieke partij wilt horen aangaande een actueel onderwerp: even geduld aub.
Tot volgende week.
PS: De media zorgen voor evenwicht, zo las ik een uitspraak van de Alphense fractievoorzitter van de SP in de krant. Zou hij daar na het zien van de documentaire over de opkomst en ondergang van Emile Roemer nog zo over denken?
We leven in een tijd waarin alles gisteren gedaan moet zijn. Met de komst van de mobiele telefoon, smartphone, tablet, laptop en PC en applicaties als email, Twitter en Facebook reist nieuws met de snelheid van het licht, zijn we altijd bereikbaar en worden we ook geacht altijd bereikbaar te zijn. "Je hebt mijn mail nog niet beantwoord." "Nee, die heb ik ook pas vanmorgen gekregen."
Een collega van mij zegt altijd tegen iemand die over vroeger begint: "Ja, dat herinner ik mij nog. Ik zie je nog zo aan komen fietsen op die fiets met dat hele grote voorwiel en dat hele kleine achterwiel." Het is dus gevaarlijk over vroeger te beginnen en dat als maatstaf voor vandaag te gebruiken. Tijden veranderen, en gelukkig maar, want stilstand is achteruitgang. Ik pleit ook niet voor teruggang naar vroeger, maar wel voor een beter omgaan met de verworvenheden van deze tijd.
Haastige spoed is zelden goed. De formatie is daar een pregnant voorbeeld van. Men verwachtte snel, men kreeg snel, met alle gevolgen van dien. Zouden de wijze adviseurs die de koningin in voorgaande formaties raadpleegde, de heren misschien hebben gewaarschuwd om nog een keer goed naar de afgesproken maatregelen te kijken, en zo het debacle rond de inkomensafhankelijke premie hebben voorkomen? Dat weet ik niet zeker, maar dat het nu niet goed is gegaan, is in elk geval duidelijk.
Nog een recent politiek voorbeeld: het zoveelste spoeddebat, dit keer over neuroloog Jansen, die in Duitsland weer aan het werk was. Waarom is een spoeddebat nodig? Is het niet veel zinvoller eens rustig te bedenken hoe we dit soort zaken in de toekomst willen voorkomen? Immers, nu hadden de Duisters er last van, maar omgekeerd kan ons hetzelfde gebeuren. Waarom een spoeddebat? Gaat er morgen iets mis als we niet direct een spoeddebat hebben? Waar wil je over debatteren? Volgens mij is er geen enkel verschil tussen de partijen over wat het doel van de maatregelen moet zijn: geen arts die niet meer bevoegd is te werken mag ooit in Europa (of waar dan ook) ergens aan de slag komen. Ik begrijp dat in Europa niet iedereen wil meewerken aan een zwarte lijst. Maar waarom een zwarte lijst? Houd gewoon een lijst bij van alle bevoegde artsen, zoals bij ons het BIG-register. Sta je niet in het register, ben je niet bevoegd je beroep uit te oefenen. Simpel. En waarom is deze zaak de opening van het journaal? Is dat echt het belangrijkste nieuws?
Media willen het nieuws ook gisteren. Als er ergens iets is gebeurd, moet er per direct een reactie komen. Immers, media willen nieuws graag als eerste brengen, want als je te laat bent, verlies je kijkers en lezers, en dus reclame-inkomsten. Dat geldt voor radio, TV, dagbladen, blogs en dergelijke. Dat geldt gelukkig in mindere mate voor kranten en tijdschriften die niet dagelijks verschijnen. Zij hebben de tijd om zaken van meerdere kanten te beschouwen, om meer gefundeerde reacties te krijgen. Twee voorbeelden uit Alphen:
Na de presentatie van het onderzoeksrapport van de Coupepolder werd onmiddelijk na de presentatie een reactie gevraagd van de lokale politiek. Eigenlijk een onmogelijkheid, en mijn fractie heeft daar ook niet aan meegewerkt. Je kunt het rapport nog niet hebben gelezen (we kregen het immers ook pas dezelfde avond), en op basis van de presentatie, hoe goed deze ook was, is niet per direct een afgewogen antwoord te formuleren. Iedereen shopt in de presentatie en haalt daar uit wat voor hem of haar interessant is. De media kunnen geen goede kritische vragen stelen, want zij kennen het rapport ook niet van tevoren. Snelheid gaat dus ten koste van zorgvuldigheid.
Tweede voorbeeld: de begrotingsbehandeling in oktober. Kort na de publicatie van de begroting kregen we een mail van een Alphens weekblad. Of we op korte termijn onze reactie op de begroting wilden geven. Opnieuw hebben we dat als fractie geweigerd. We wilden de begroting goed bestuderen, we wilden de antwoorden op onze technnische vragen afwachten, we wilden het in de fractie bespreken. Maar opnieuw waren we de enigen. Vreemd. Stel dat bij nadere bestudering, de beantwoording van de technische vragen of in het debat in de raad blijkt dat iets toch anders is dan bij eerste lezing bleek. Moet je de krant bellen en zeggen dat je iets te voorbarig bent geweest? Of constateren de mensen bij de behandeling van de raadsvergadering dat je iets te snel bent geweest? Of houd je maar halsstarrig aan je eerste mening vast omdat dat nu eenmaal in de krant is gezet?
Natuurlijk, nieuws reist snel. Een artikel op een website leidt razendsnel tot vele reacties. Veelal vanuit de heup geschoten, weinig gefundeerd. Maar als niet snel gereageerd wordt, vat al snel de vigerende mening post en kost het veel moeite deze mening te veranderen, als dat al lukt. Toch moet dat voor politici geen aanleiding te zijn om ook uit de heup te schieten. Ik hoorde recent een reportage waarin iemand van de club jonge wetenschappers van de KNAW aan het woord was. Zij hebben de Tweede Kamer aangeboden om op verzoek de Kamerleden van gefundeerde wetenschappelijke informatie te voorzien. De Kamerleden waren enthousiast, maar toen het puntje bij het paaltje kwam kregen deze wetenschappers niet eens een (!) dag de tijd om informatie over de klimaatverandering te verzamelen. Men roept dus maar wat, omdat men haast heeft. Schokkend.
Het spijt me, daar werken we niet aan mee. Zorgvuldigheid gaat voor snelheid. Kortom: als u een doordacht standpunt van een politieke partij wilt horen aangaande een actueel onderwerp: even geduld aub.
Tot volgende week.
PS: De media zorgen voor evenwicht, zo las ik een uitspraak van de Alphense fractievoorzitter van de SP in de krant. Zou hij daar na het zien van de documentaire over de opkomst en ondergang van Emile Roemer nog zo over denken?
Reacties