Wiedewiedewiet

Het softdrugsbeleid staat deze week weer vol in de belangstelling. De regering heeft reeds voorgeschreven dat coffeeshops minstens 250 (of was het 500?) meter van de dichtstbijzijnde school moeten liggen (dat geldt vreemd genoeg niet voor bars, café's en winkels waar alcohol wordt verkocht, een veel groter probleem onder jongeren); verder moest er niets aan veranderen. Nu vinden velen de jongeren van tegenwoordig lui, maar een paar honderd meter moeten lopen voor een joint zal niemand er van weerhouden er één op te steken. Gelukkig kent ons land veel verstandige burgemeesters. Gisteren waren Cohen en Leers bij Pauw en Witteman en er is geen speld tussen hun voorstel te krijgen: gunnen, controleren en handhaven van de hele keten van productie tot verkoop, dat is de enige manier om de criminaliteit en overlast te bestrijden. Daarnaast moet veel inspanning geleverd worden op het gebied van voorlichting. Voorlichting moet vroeg starten, reeds in de bovenbouw van het basisonderwijs. Ouders spelen ook een belangrijke rol. Geen van deze maatregelen is een garantie dat een jongere geen wiet gebruikt, en ja, ook softdrugs kunnen gevaarlijk zijn; ook door softdrugs komen jongeren in problemen. Maar een verbod werkt niet en drukt gebruikers in de illegaliteit. Wij hebben in Nederland een zeer laag percentage harddrugsverslaafden, en een andere verklaring dan ons softdrugsbeleid ken ik niet. Kortom, ik hoop dat de regering verstandig is en het voorstel van de burgemeesters omarmt. Zij zijn immers de ervaringsdeskundigen.

De resultaten van het onderzoek naar het handelen van de gemeente inzake de drie miljoen bij Landsbanki zijn bekend. En, oh wat een verrassing: er is volledig juist gehandeld en er worden enkele aanbevelingen gedaan. Als u het betoog van de VVD in de laatste raadsvergadering naluistert, hoeft u het rapport niet meer te lezen. Wij hebben altijd op het standpunt gestaan dat het onderzoek overbodig was en is, omdat de gemeente, in casu wethouder Schinbgs en zijn mensen, reeds hadden aangetoond dat er niets verkeerd was gedaan. Dat het verkeerd is gegaan, had niemand kunnen voorzien, behalve sommige oppositieleden die over een glazen bol beschikken.

Uit onderzoek is gebleken dat de meeste vrouwen niet fulltime willen werken en accepteren dat het daarmee een stuk moeilijker is geworden om carrière te maken. Voorvechters van emancipatie en politici rollen over elkaar heen om te zeggen hoe erg dat is; vrouwen kunnen zich niet ontplooien en het is slecht voor de economie. Zelfs binnen mijn eigen partij huldigen mensen het standpunt dat fulltime werkende tweeverdieners het hoogste goed is. Wat een onzin. Ten eerste past het een liberale partij om mensen vrij te laten in wat zij willen. Veel vrouwen, en ook steeds meer mannen, zo blijkt uit het onderzoek, willen liever parttime werken. Zo lang zij daardoor geen beroep op de staat hoeven te doen is dat geen probleem (sterker nog, juist de tweeverdieners doen een beroep op de staat waar het gaat om kinderopvang). Parttime werken heeft vele voordelen, zoals het feit dat ouders grotendeels zelf voor de kinderen kunnen zorgen en vrijwilligerswerk kunnen doen (het wordt steeds moeilijker om vrijwilligers te vinden, bijvoorbeeld als lesassistent op school). Ik denk trouwens dat flexibele werktijden (dus buiten de reguliere kantooruren) en thuiswerken goede instrumenten zijn om vrouwen én mannen in staat te stellen werk en gezin te combineren. Kortom, laat iedereen vrij om zelf te beslissen hoeveel men wil werken en hoe men zijn leven wenst in te richten.

Gisteravond de korfbalwedstrijd tussen Tempo 1 en SCO 1 gezien; dochter Linda is lid van het team van de week, de E3, dat met de spelers het veld op mag lopen. Na afloop wordt er een groepsfoto gemaakt met alle spelers. Advies: neem mij nooit mee naar een wedstrijd. Ongeacht welke sport het betreft, ik ben bloedfanatiek. Ik heb zelf nooit korfbal gespeeld, maar dat weerhoudt mij er niet van om mijn andere dochter en mijn vrouw zich plaatsvervangend voor mij te laten schamen. Ik foeter op de scheidsrechter, doe suggesties wat hij het beste met in mijn ogen nare tegenstanders kan doen et cetera. Of het nu korfbal is, of voetbal (ik heb tijdens Euro2000 de heer Desailly na een zeer grove overtreding op één van de spelers van het Nederlands elftal ziektes toegewenst die niet verenigbaar zijn met mijn vak, en de scheidsrechter beticht van een verregaande vorm van slechtziendheid, waarvoor alsnog excuses), ik ga op een gegeven moment los als de wedstrijd maar spannend genoeg is. Vergeef mij, het is één van mijn vele fouten. En ja, ik weet dat ik de supporters van de tegenpartij die aan mijn rechterzijde zaten geen leuke avond heb bezorgd. Maar 'we' hebben wel lekker gewonnen.

Tot volgende week.