Zorgen over de jeugdzorg

Kent u de reclames van de LOI, waaruit blijkt dat Nederland steeds slimmer wordt? Blijkbaar hebben ook veel mensen de schriftelijke cursus 'bruggenbouw- en onderhoud' gevolgd, want veel mensen lijken te weten hoe het probleem met de Julianabrug is ontstaan en, nog belangrijker natuurlijk, wie zij daar de schuld van moeten geven. Dat dat de zaken niet vooruit helpt, maakt natuurlijk niet uit. De enige verklaring die ik nog heb gemist. is dat het gemeentebestuur zelf zoutzuur op de scharnieren heeft gegooid. Ik heb geen bal verstand van bruggen, anders dan dat ik weet dat dat dingen zijn die open en dicht gaan en waarbij je een eindeloze discussie kunt voeren of als het verkeer voor de brug staat je nu moet spreken van een open of een dichte brug. Ik heb er vertrouwen in dat de wethouder uitzoekt hoe dit heeft kunnen gebeuren en belangrijker nog, hoe we dit probleem zo snel mogelijk op een goede manier aanpakken en er voor zorgen dat het verkeer in de tussentijd zo goed mogelijk geregeld wordt. Ik wacht dat even af en stel mijn oordeel dus even uit. Om met een andere reclame te spreken: dat zouden meer mensen moeten doen!

Wij hebben bij de stemming over het programma jeugd afgelopen donderdag een stemverklaring afgelegd. De organisatie van de jeugdzorg wordt binnenkort overgeheveld van de provincie naar de gemeente. Waar ik mij zorgen over maak, is de geestelijke jeugdzorg. De WMO-adviesraad heeft ingesproken bij het nieuwe plan ten aanzien van de jeugdzorg. Zij heet aangegeven dat er meer dan 50 (!) instanties zich bezighouden met de jeugdzorg. Mijn ervaring als huisarts is in ieder geval dat te veel instanties zich met de jeugdzorg bezighouden. Ouders hebben soms bijna een dagtaak aan het bijhouden van alle afspraken. De coördinatie voor de jeugdzorg komt te liggen bij het Centrum voor Jeugd en Gezin. Echter, zelfs de knapste coördinator is niet bij machte meer dan 50 instanties te coördineren. Je kunt het Centrum voor Jeugd en Gezin vergelijken met een meubelplein: je hebt veel keuze, maar het gaat altijd over meubels, vloerbedekking, gordijnen en dergelijke, terwijl de vraag is of je dat nodig hebt. Misschien is het verstandiger om eerst je auto te vervangen, het dak te repareren, je huis te laten schilderen of helemaal geen aankopen te doen. Deze zaken kunnen mensen in het algemeen zelf beslissen, maar als het er om gaat of je kind iets mankeert en hulp nodig heeft, heb je een deskundige nodig die dat samen met het betreffende kind en de ouders bekijkt.
Er moet een functionaris zijn die samen met de ouders bekijkt of een kind iets mankeert (ik noem zaken als ADHD of een aan autisme verwante stoornis) en of nader onderzoek, therapie en/of begeleiding nodig is. Deze  functionaris moet mijns inziens vóór het CJG zitten. Als vervolgens uit deze screening blijkt dat zorg nodig is, wordt gericht verwezen en vervult het CJG een coördinerende rol om er voor te zorgen dat er niet langs elkaar heen wordt gewerkt en de betrokkenen de juiste zorg krijgen. Een soortgelijk model functioneert in Katwijk naar tevredenheid van alle betrokkenen.
Tenslotte: vorige week vrijdag hebben Engel Lameijer en Reinder Koornstra een pilot gemaakt van een korte film waarin Ronald Pleij en ondergetekende de pro's en contra's van de komst van de rondweg bespreken. Het is een leuk format dat zich voor veel meer onderwerpen leent, dus ik hoop dat ASFM/TV hier mee doorgaat.
Tot volgende week.