De ware aard
Twee partijen hebben afgelopen week hun ware aard getoond: de SP en de zorg(?)verzekeraars. Eerst de SP. Ten eerste is de hoofdredacteur van het partijblad geschorst omdat zij het artikel waarin het democratisch gehalte van de SP aan de kaak werd gesteld weigerde terug te trekken. Het artikel zou onevenwichtig zijn. Volgens mij bepaalt de hoofdredacteur dat, bovendien staat het een ieder vrij om een reactie op het artikel te schrijven. Kortom, het artikel bevatten voor de partij onwelgevallige zaken. Ten tweede heeft het Politbureau van de SP, de partijraad, met 96% van de stemmen aan Yilderim gevraagd zijn zetel ter beschikking te stellen, een democratisch verworven zetel wel te verstaan, ten behoeve van de door de partij gewenste kandidaat. Ik zou mij doodschamen, maar de SP'ers tuimelen op radio en TV over elkaar heen om te vertellen dat het allemaal wel meevalt, en dat de partijraad toch ook een democratisch orgaan is. Bij erosie komen de wortels boven!
De zorgverzekeraars zijn bezig met het voorbereiden van risicoselectie. Rokers en mensen met overgewicht moeten een hogere premie betalen. Vorige week heb ik meegedaan aan een soort denktankbijeenkomst van de Raad voor de Volksgezondheid over patiëntenplichten. Niemand van de aanwezigen was voorstander van risicoselectie, ook één van de aanwezige verzekeraars niet. Het is ook een heilloze weg. Ten eerste is er sprake van een verslaving, of op zijn minst een onvermogen om iets aan de risicofactoren te doen. Verzekeraars gaan er in dit denkmodel van uit dat mensen bewust blijven roken of te dik worden en daardoor later ziek worden. Dat is niet het geval. Niemand wil ziek worden. Ten tweede: waar houdt het op? Mensen die vaak in een auto zitten hebben een hoger risico op ongevallen dan mensen die dat niet doen, mensen die veel sporten hebben een hogere kans op sportblessures, mensen met een bepaalde ziekte in de familie hebben een hoger risico op de betreffende ziekte et cetera. Ga je daar allemaal onderscheid in maken en mensen een hoger risico geven? Ten derde: hoe controleer je een en ander? Ga je alle verzekerden boven de 18 keuren en controleren? Dat kost je zo een miljard per jaar. Laten de schadeverzekeraars zich nu eens echt als zorgverzekeraars gedragen. Ons zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit, laten we dat vooral zo houden.
Afgelopen donderdag heeft de raadscommissie van 20.00 tot 00.15 uur vergaderd over de nieuwe uitvoeringsorganisatie WMO, die tot stand moet komen door een fusie van Stichting Zorgwijzer en Stichting Welzijn. Veel partijen hebben in meer of mindere mate twijfels. Wij hebben vooral moeite met het onderbrengen van het indicatieproces bij de stichting, die ook de uitvoering doet. Het blijft vreemd dat degene die bepaalt op welke producten iemand recht heeft ook de producten verkoopt. Wij blijven bij het standpunt dat het CIZ de indicering moet doen. Door op een behoorlijke manier een offerte bij CIZ te vragen waarin je zaken als huisbezoek en een goed bereikbaar loket in Alphen vraagt, krijg je een goed product waar je het CIZ ook op kunt afrekenen. Ten tweede hebben we vraagtekens bij de financiën: het lijkt aan de krappe kant geschat. Als je de stichting een te krappe start geeft, bouw je vanaf het begin een probleem in. Het geld voor de stichting moet wel uit een andere pot komen dat het Plan Investeren in Mensen. Dat plan is bestemd voor waar de naam op duidt: investeren in mensen, niet in exploitatieproblemen van een stichting. Bovendien moeten de gelden structureel van aard zijn, conform de door de raad op 28 juni geaccepteerde motie.
Ik heb goed nieuws voor de mensen die zich regelmatig aan mijn weblog ergeren: ik zal pas op 2 september weer van mij laten horen, tenzij ik iets dringends kwijt wil. Ik wens u een prettige zomervakantie, tot 2 september.
De zorgverzekeraars zijn bezig met het voorbereiden van risicoselectie. Rokers en mensen met overgewicht moeten een hogere premie betalen. Vorige week heb ik meegedaan aan een soort denktankbijeenkomst van de Raad voor de Volksgezondheid over patiëntenplichten. Niemand van de aanwezigen was voorstander van risicoselectie, ook één van de aanwezige verzekeraars niet. Het is ook een heilloze weg. Ten eerste is er sprake van een verslaving, of op zijn minst een onvermogen om iets aan de risicofactoren te doen. Verzekeraars gaan er in dit denkmodel van uit dat mensen bewust blijven roken of te dik worden en daardoor later ziek worden. Dat is niet het geval. Niemand wil ziek worden. Ten tweede: waar houdt het op? Mensen die vaak in een auto zitten hebben een hoger risico op ongevallen dan mensen die dat niet doen, mensen die veel sporten hebben een hogere kans op sportblessures, mensen met een bepaalde ziekte in de familie hebben een hoger risico op de betreffende ziekte et cetera. Ga je daar allemaal onderscheid in maken en mensen een hoger risico geven? Ten derde: hoe controleer je een en ander? Ga je alle verzekerden boven de 18 keuren en controleren? Dat kost je zo een miljard per jaar. Laten de schadeverzekeraars zich nu eens echt als zorgverzekeraars gedragen. Ons zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit, laten we dat vooral zo houden.
Afgelopen donderdag heeft de raadscommissie van 20.00 tot 00.15 uur vergaderd over de nieuwe uitvoeringsorganisatie WMO, die tot stand moet komen door een fusie van Stichting Zorgwijzer en Stichting Welzijn. Veel partijen hebben in meer of mindere mate twijfels. Wij hebben vooral moeite met het onderbrengen van het indicatieproces bij de stichting, die ook de uitvoering doet. Het blijft vreemd dat degene die bepaalt op welke producten iemand recht heeft ook de producten verkoopt. Wij blijven bij het standpunt dat het CIZ de indicering moet doen. Door op een behoorlijke manier een offerte bij CIZ te vragen waarin je zaken als huisbezoek en een goed bereikbaar loket in Alphen vraagt, krijg je een goed product waar je het CIZ ook op kunt afrekenen. Ten tweede hebben we vraagtekens bij de financiën: het lijkt aan de krappe kant geschat. Als je de stichting een te krappe start geeft, bouw je vanaf het begin een probleem in. Het geld voor de stichting moet wel uit een andere pot komen dat het Plan Investeren in Mensen. Dat plan is bestemd voor waar de naam op duidt: investeren in mensen, niet in exploitatieproblemen van een stichting. Bovendien moeten de gelden structureel van aard zijn, conform de door de raad op 28 juni geaccepteerde motie.
Ik heb goed nieuws voor de mensen die zich regelmatig aan mijn weblog ergeren: ik zal pas op 2 september weer van mij laten horen, tenzij ik iets dringends kwijt wil. Ik wens u een prettige zomervakantie, tot 2 september.
Reacties