Boter bij de vis, meneer van Dijk

We blijven in gespannen afwachting van de definitieve start van de procedures die nodig zijn om de N207 te verbreden. Kom meneer van Dijk (Asje van Dijk, CDA-gedeputeerde, o.a verantwoordelijk voor de provinciale wegen), niet langer treuzelen, maar zet de procedures in gang! Dat is goed voor de werkgelegenheid, zowel rechtstreeks voor degenen die de weg moeten aanleggen als op termijn als de weg klaar is. Alphen aan den Rijn kent een goed ondernemersklimaat, het enige dat de verdere ontplooiing in de weg zit is de bereikbaarheid van Alphen aan den Rijn. De VOA, de VVD, de gemeente zijn jaren bezig geweest met een lobby. De tijd is rijp, het geld is er. De Maximabrug komt er ook. Het enige dat nog ontbreekt is de grote bypass. De kleine bypass zonder grote bypass en zonder verbrede N207 zal leiden tot een onacceptabele verkeersoverlast voor de bewoners van het van Oordtterrein, Groenoord, Marsdiep en voor de omwonenden van de Eisenhowerlaan.

Afgelopen donderdag is in de commissie bewonerszaken gediscussieerd over de WMO. Eén van de belangrijke onderwerpen is de verantwoording van het persoonsgebonden budget (PGB). Als mensen recht hebben op bijvoorbeeld huishoudelijke hulp kunnen ze kiezen of ze dit in natura willen ontvangen, of dat ze het geld zelf in handen krijgen om de voorziening of hulp zelf in te kopen. Partijen als SP, CDA en ChristenUnie vinden dat mensen die een PGB ontvangen daarover verantwoording moeten afleggen. De één noemt dat controle op de uitgave van gemeenschapsgeld (CDA), de tweede noemt dat recht op verantwoording (wat ze daar ook mee mogen bedoelen, CU) en de derde wil er voor zorgen dat mensen die niet in staat zijn goed met het geld om te gaan het geld wel aan de juiste zaken uitgeven (SP). Hoe je het ook noemt, het is gewoon betutteling. Er wordt voordat iemand een PGB krijgt gekeken of hij of zij recht heeft op de gevraagde hulp én of hij of zij in staat is het geld goed te beheren. Het is aan de voordeur goed geregeld en dus hoef je het aan de achterdeur niet nog eens dicht te timmeren. Dat leidt tot onnodig veel bureaucratie, en dus tot kosten: mensen moeten een administratie bijhouden, mensen die dat niet kunnen moeten er bij worden geholpen en er moeten ambtenaren worden aangesteld om alles te controleren. De VVD gaat liever op basis van vertrouwen dan wantrouwen met mensen om, en pleit dus net als het college tegen de verantwoordingsplicht. Bovendien heeft de raad zich gecommiteerd aan het terugdringen van de regeldruk en administratieve lasten, dus kom op, laat de koudwatervrees varen.

Veel beter is het om mensen die gebruik maken van voorzieningen in de WMO na bijvoorbeeld een jaar een servicebezoek, eventueel telefonisch, te brengen. Tijdens dat servicebezoek (vergelijkbaar met de aftersales in het bedrijfsleven) wordt gekeken of de voorzieningen nog passen bij de situatie van de cliënten. Tijdens dat servicebezoek kunnen vele vragen aan de orde komen. Moeten er meer of andere voorzieningen komen? Past de destijds aangevraagde voorziening nog wel bij de huidige situatie? Wordt een bepaalde voorziening nog wel gebruikt, en zo nee, waarom niet? Heeft de cliënt nog behoefte aan andere ondersteuning? Mijn ervaring als huisarts is namelijk dat veel mensen vaak laat om hulp vragen, en als ze eenmaal hulp hebben gekregen het gegeven paard niet in de bek willen kijken en niet snel om aanpassing van de geboden hulp vragen. Een dergelijk servicebezoek werkt sterk drempelverlagend. Het vergt wat meer menskracht, maar een deel van de middelen wordt terugverdiend doordat tijdig hulp op maat wordt geboden, niet hals-over-kop spoedprocedures in gang moeten worden gezet en voorzieningen die niet langer nodig zijn onnodig lang worden ingezet. De VVD zal een motie van deze strekking indienen in de volgende raadsvergadering.

Op 7 april j.l. heb ik de samen met vele andere fractie- en bestuursleden de VOA-bijeenkomst over de kredietcrisis bijgewoond. Sprekers waren Bert Heemskerk, voorzitter RvB Rabobank, en Mark Rutte, fractievoorzitter VVD TK. In de latere paneldiscussie zijn ook Frank Ponsioen van Grant Thornton en Eric Carrée van de Computerwacht aangeschoven. Rutte gaf vooral de banken de schuld van de huidige problemen. Heemskerk meende dat iedereen schuldig was en trok de vergelijking met te hard rijden. Als je te hard rijdt en een ongeluk krijgt, krijgen de overheid of de autoleverancier ook niet de schuld. Deze vergelijking gaat volstrekt mank. Immers, als je te hard rijdt, weet je dat je te hard rijdt omdat er iemand is (in dit geval de overheid) die een norm heeft vastgesteld waar iedereen zich aan moet houden. Als een klant bij een bank komt voor een lening, dient de bank op basis van haar deskundigheid te beoordelen of de lening verantwoord is. Natuurlijk heeft de klant een eigen verantwoordelijkheid, maar de bank beoordeeelt de kredietwaardigheid van iemand. Carrée haalde een perfect voorbeeld aan van een werknemer die met een redelijk salaris een, notabene aflossingsvrije, tophypotheek van 125% van de waarde van het huis kreeg aangeboden; volgens Carrée, en ook volgens mij, is zo'n hypotheek niet top, maar flop. Nu zitten de banken op hun geld, en dat is ook niet goed. Goedlopende ondernemingen met een tijdelijk solvabiliteitsprobleem gaan failliet, omdat de bank geen geld durft te lenen. De VVD heeft een omvangrijk pakket aan maatregelen voorgesteld om de crisis te lijf te gaan. Eén ding is zeker: bij de pakken neerzitten helpt niet.

Rutte heeft ook bepleit slechte islamitische scholen te sluiten. Wat mij betreft is het heel simpel: elke school die slecht onderwijs levert, met geld knoeit of andere zaken uitvreet die niet door de beugel kunnen, dient bestraft of in het uiterste geval gesloten te worden. We kunnen het ons niet veroorloven dat een school, van welke aard ook, slecht onderwijs geeft. Je kunt een kind maar één keer een goede basis geven, zei een vroegere schooldirecteur van mij wel eens, en hij verwachtte van elke school en elke docent de maxiamel inzet om dat voor elkaar te krijgen. Ik verwacht niet minder.

Tot volgende week.