Een dokter is ook maar een mens
Deze week weer 'genoten' van de Algemene Beschouwingen. Het is allemaal weer voorbij gekomen: de kwinkslagen (met als topper 'Ik sla er wel een nietje doorheen' van Pechtold), de persoonlijke aanvallen op een inderdaad zwak acterende premier en het duveltje uit het doosje van Wilders, de hoofddoekjesbelasting. Ik hoorde vandaag een columnist op de radio suggereren om mensen die nu nog op Wilders stemmen een belasting te laten betalen. Zodra je op een PVV-knop drukt (helaas is maar de vraag of we in 2011 met de machine kunnen stemmen), gelijk je pinpas door de sleuf moeten halen. Wel grappig, maar helaas een miskenning van de reden dat nog steeds veel mensen achter Wilders staan, namelijk een gevolg van onvrede met de wijze waarop bepaalde problemen nu worden aangepakt.
Alom verbazing over de motie van wantrouwen van de VVD, gesteund door SP en PVV. Tja, ik heb daar over nagedacht. Als je nu echt vindt dat het kabinet er niets van bakt (en ik heb bijna nergens gelezen dat iemand begrijpt waarom er zes maanden door werkgroepen gestudeerd moet worden op maatregelen), kun je bijna niet anders dan je wantrouwen uitspreken. Zeker als je als VVD reeds bijna twee jaar aan het waarschuwen bent voor een naderende crisis en lange tijd voor stemmingmaker bent uitgemaakt. Kijk maar eens op dit http://www.youtube.com/watch?v=Vnxc5xr4f2E&feature=channel_page'>filmpje.
Dit weekeinde een tijdje voor patiënt 'gespeeld'. Vrijdagavond kreeg ik plots heftige pijn op de borst, met misselijkheid en zweten, het vrij klassieke beeld van een hartinfarct. Dus hup, per ambulance naar het ziekenhuis. Ik moest van de noodzaak wel overtuigd worden door mijn vrouw, ik vond het voor mijn dochters zo vervelend om hun vader in de ambu geschoven te zien worden. Tja, daar lig je dan, aan de verkeerde kant van het bed. Naaldje prikken, ECG, bloeddruk, bloed afnemen, wachten op de uitslag. Gelukkig, niets met het hart aan de hand. Maar wat is het wel? Het advies was een nachtje te blijven en de volgende ochtend een echo maken. Aldus is geschied. Weer nada, alle organen zaten op de goede plek, en vertoonden een normale vorm. De pijn was inmiddels verdwenen. Naar huis dan maar. Maar ja, wat is het wel? Dus volgen er nog wat onderzoeken de komende tijd. Ach, zo ervaar ik weer eens aan den lijve wat het betekent patiënt te zijn.
Tot volgende week.
Alom verbazing over de motie van wantrouwen van de VVD, gesteund door SP en PVV. Tja, ik heb daar over nagedacht. Als je nu echt vindt dat het kabinet er niets van bakt (en ik heb bijna nergens gelezen dat iemand begrijpt waarom er zes maanden door werkgroepen gestudeerd moet worden op maatregelen), kun je bijna niet anders dan je wantrouwen uitspreken. Zeker als je als VVD reeds bijna twee jaar aan het waarschuwen bent voor een naderende crisis en lange tijd voor stemmingmaker bent uitgemaakt. Kijk maar eens op dit http://www.youtube.com/watch?v=Vnxc5xr4f2E&feature=channel_page'>filmpje.
Dit weekeinde een tijdje voor patiënt 'gespeeld'. Vrijdagavond kreeg ik plots heftige pijn op de borst, met misselijkheid en zweten, het vrij klassieke beeld van een hartinfarct. Dus hup, per ambulance naar het ziekenhuis. Ik moest van de noodzaak wel overtuigd worden door mijn vrouw, ik vond het voor mijn dochters zo vervelend om hun vader in de ambu geschoven te zien worden. Tja, daar lig je dan, aan de verkeerde kant van het bed. Naaldje prikken, ECG, bloeddruk, bloed afnemen, wachten op de uitslag. Gelukkig, niets met het hart aan de hand. Maar wat is het wel? Het advies was een nachtje te blijven en de volgende ochtend een echo maken. Aldus is geschied. Weer nada, alle organen zaten op de goede plek, en vertoonden een normale vorm. De pijn was inmiddels verdwenen. Naar huis dan maar. Maar ja, wat is het wel? Dus volgen er nog wat onderzoeken de komende tijd. Ach, zo ervaar ik weer eens aan den lijve wat het betekent patiënt te zijn.
Tot volgende week.
Reacties