Sorry cultuur
Ik las recent een column over onze sorry cultuur. Wij zeggen vaak sorry. Soms als beleefdheidsfrase ('sorry, ik moet even mijn telefoon opnemen'), soms als oprecht excuus, soms om van de zaken af te zijn. Ik vind het bijvoorbeeld wel netjes van het college om zich te excuseren voor de uitzending van Zembla, maar ik vind het ook overdreven. Immers, het is niet interessant wat het college met de resultaten van het onderzoek naar de Coupépolder (en later het NAF-terrein) doet, het is interessant wat de raad er mee doet. Immers , het is de raad die het college naar aanleiding van de resultaten wel of niet opdrachten meegeeft om zaken te verbeteren, als dat nodig blijkt te zijn.
Maar goed, waar excuses, of zelfs een diepe knieval nodig is, is voor het nieuwe kabinet. Met wat ik tot nog toe heb gezien, redt dit kabinet het niet. Er helpt maar een ding, en bij deze een suggestie voor een korte toespraak van onze premier namens het kabinet, wat mij betreft vervat in de regeringsverklaring:
"Dames en heren, het kabinet biedt zijn oprechte excuses aan voor de zeer onhandige wijze van communiceren over het regeerakkoord. Dat heeft geleid tot veel woede en onbegrip, het vertrouwen in ons nieuwe kabinet is daardoor onnodig geschaad. We realiseren ons dat het veel tijd en inspanning gaat vergen om dat vertrouwen terug te krijgen, maar daar gaan wij ons tot het uiterste voor inspannen.
Wij zijn enthousiast van start gegaan en in ons enthousiasme zijn we vergeten ons goed te realiseren welke reacties de bekendmaking van het regeerakkoord zouden losmaken.
Maar wij beloven u nu in elk geval één ding: het is in deze tijd onvermijdelijk dat grote groepen mensen negatieve gevolgen zullen ondervinden van de maatregelen die nodig zijn om onze staatschuld te beperken. We willen de volgende generaties immers niet met een grote schuld opzadelen, en we willen dat alle Nederlanders ook in de toekomst een goed bestaan kunnen leiden, of ze nu gezond of ziek, jong of oud, werkend of niet-werkend zijn. PvdA én VVD vinden dat de laagste inkomens deze lasten niet kunnen dragen, en daarom zullen we een groter offer vragen van de hogere inkomens. Maar we zeggen u toe dat de maximale koopkrachtdaling voor welke groep dan ook 1% per jaar zal bedragen. Niemand in dit land gaat er harder op achteruit dan dat. En we zeggen u ook toe dat als de economische tijden weer aantrekken, de groepen die het hardste achteruit zijn gegaan, in deze tijden ook als eersten de vooruitgang zullen merken. Geef ons de komende maanden de tijd alle maatregelen uit te werken. Wij presenteren u vervolgens een totaalpakket waaruit volstrekt helder zal blijken wat de gevolgen voor elk individu zullen zijn. Maar nogmaals, meer dan 1% per jaar koopkrachtverlies gaat dat NIET opleveren. Wij gaan nu aan de slag en zullen u laten zien dat we het vertrouwen dat de meerderheid van de kiezers in ons heeft gesteld weer zullen terugwinnen door sterker en socialer uit deze crisis te komen!"
Dat is wat er mijns inziens moet gebeuren. Ik heb gezegd.
Tot volgende week.
Maar goed, waar excuses, of zelfs een diepe knieval nodig is, is voor het nieuwe kabinet. Met wat ik tot nog toe heb gezien, redt dit kabinet het niet. Er helpt maar een ding, en bij deze een suggestie voor een korte toespraak van onze premier namens het kabinet, wat mij betreft vervat in de regeringsverklaring:
"Dames en heren, het kabinet biedt zijn oprechte excuses aan voor de zeer onhandige wijze van communiceren over het regeerakkoord. Dat heeft geleid tot veel woede en onbegrip, het vertrouwen in ons nieuwe kabinet is daardoor onnodig geschaad. We realiseren ons dat het veel tijd en inspanning gaat vergen om dat vertrouwen terug te krijgen, maar daar gaan wij ons tot het uiterste voor inspannen.
Wij zijn enthousiast van start gegaan en in ons enthousiasme zijn we vergeten ons goed te realiseren welke reacties de bekendmaking van het regeerakkoord zouden losmaken.
Maar wij beloven u nu in elk geval één ding: het is in deze tijd onvermijdelijk dat grote groepen mensen negatieve gevolgen zullen ondervinden van de maatregelen die nodig zijn om onze staatschuld te beperken. We willen de volgende generaties immers niet met een grote schuld opzadelen, en we willen dat alle Nederlanders ook in de toekomst een goed bestaan kunnen leiden, of ze nu gezond of ziek, jong of oud, werkend of niet-werkend zijn. PvdA én VVD vinden dat de laagste inkomens deze lasten niet kunnen dragen, en daarom zullen we een groter offer vragen van de hogere inkomens. Maar we zeggen u toe dat de maximale koopkrachtdaling voor welke groep dan ook 1% per jaar zal bedragen. Niemand in dit land gaat er harder op achteruit dan dat. En we zeggen u ook toe dat als de economische tijden weer aantrekken, de groepen die het hardste achteruit zijn gegaan, in deze tijden ook als eersten de vooruitgang zullen merken. Geef ons de komende maanden de tijd alle maatregelen uit te werken. Wij presenteren u vervolgens een totaalpakket waaruit volstrekt helder zal blijken wat de gevolgen voor elk individu zullen zijn. Maar nogmaals, meer dan 1% per jaar koopkrachtverlies gaat dat NIET opleveren. Wij gaan nu aan de slag en zullen u laten zien dat we het vertrouwen dat de meerderheid van de kiezers in ons heeft gesteld weer zullen terugwinnen door sterker en socialer uit deze crisis te komen!"
Dat is wat er mijns inziens moet gebeuren. Ik heb gezegd.
Tot volgende week.
Reacties