U bent een laffe man, meneer Wilders!

Geert Wilders is afgelopen donderdag met de hele fractie boos de kamer uitgelopen omdat het CDA iets té eerlijk toegaf dat het gesloten akkoord, deels nieuw regeerakkoord, praktisch dichtgetimmerd zat.
Hier zitten meerdere vreemde kanten aan. Kijk, dat een coalitieakkoord zo dichtgetimmerd zit dat er bijna geen veranderingen mogelijk zijn, is tot daar aan toe. Je sluit immers geen coalitieakkoord om het vervolgens vrijelijk door de oppositie te laten veranderen. Echter, wat volgens mij niet kan, is dat je een gesloten akkoord eerst voorlegt aan de vakbeweging en de werkgevers en vraagt of het zo goed is. Dat toont het failliet aan van deze coalitie. Het begin was reeds verkeerd. Na de vorming van de coalitie trokken de ministers het land in om te vragen wat de Nederlandse bevolking nu eigenlijk wilde. Volgens mij stel je aan de hand van wat je zelf wilt, en daarbinnen rekening houdend met de wensen van groepen uit de samenleving, een verkiezingsprogramma op. Daarmee ga je de verkiezingen in. De kiezer bepaalt hoeveel steun dat programma krijgt en dat is de basis voor coalitieonderhandelingen. Aangezien je niet alleen regeert, zul je compromissen moeten sluiten. Om daarna nog eens naar de bevolking terug te gaan, getuigt niet van kracht, eerder van minachting voor de kiezer. De kiezer heeft immers op een partij met een programma gestemd, niet op een partij die later nog eens aan de bevolking gaat vragen wat er moet gebeuren.
Dit keer hebben ze het nog bonter gemaakt door eerst werkgevers en werknemers te raadplegen voordat ze een plan presenteren en dit naar het parlement brengen. De boosheid van Wilders is dus wel te begrijpen. Ik begrijp zijn daarop volgende actie ook wel, maar om een andere reden dan u denkt. Als je weet dat je in het debat niet de boventoon zult voeren, moet je een andere truc verzinnen om op te vallen, om je boven de rest uit te schreeuwen. Dus spreek je met je fractie van tevoren af dat je snel naar de interruptiemicrofoon zult lopen, een uitspraak zult ontlokken, je seint via-via de fotografen in, en beent quasiverontwaardigd weg. Dat is pas laf, meneer Wilders. De enige manier om zaken aan de kaak te stellen en iets te veranderen, is het debat voeren in het parlement. Rutte heeft trouwens aangetoond dat het kan; er komt een extra maatregel om de jeugdwerkloosheid te bestrijden. Toegegeven, geen grootse verandering, maar in ieder geval iets positiefs.

De afgelopen raadsvergadering leverde veel moties op. Een initiatiefnemer wil naast het CBK een stadskiosk plaatsen. De gemeente heeft een bouwvergunning afgegeven omdat het bestemmingsplan een dergelijk gebouwtje toestaat. Het CDA, A1, CU en andere partijen willen echter dat het college met de initiatiefnemer op zoek gaat naar alternatieve locaties, omdat een kiosk het zicht op kerk en stiltecentrum zou wegnemen. Dat laatste is wat mij betreft overdreven; als je van het Rijnplein komt, moet je je nek verrekken om het stiltecentrum te zien, en als je van het Raoul Wallenbergplein komt aanlopen staat een toekomstige kiosk echt niet in de weg. Helaas heeft de motie het gehaald. Helaas, want hoe brengen we nu leven in de brouwerij aan de Hoge Zijde? Helaas, want wat gebeurt er als er geen goede andere locatie gevonden wordt waar de initiatiefnemer mee akkoord gaat; een claim voor schadevergoeding? Helaas, want ondernemen wordt er zo niet makkelijker op.

De oppositie bleek tegenstander van de afsluiting van de Oudshoornseweg. Partijen, die normaal gesproken de mond vol hebben van verkeersoverlast en milieu, zoals SP en GroenLinks, bleken uit electorale overwegingen plots geen bezwaar te hebben tegen veel autoverkeer over de Oudshoornseweg en door de Hooftstraat, even vergetend dat we de afsluiting van Oudshoornseweg en Meteoorlaan reeds jaren geleden hebben afgesproken. Kom op mensen, de verkiezingen zijn pas over een jaar.

Tot volgende week.