Ruimte voor elkaar

Ruimte voor elkaar. De schoolpleinen moeten open blijven voor spelende kinderen, ook na schooltijd. Ik verwacht van de gemeente dat zij alles in het werk stelt om dat zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen. Kinderen moeten de ruimte hebben om te spelen. Het is doodzonde dat de schoolpleinen na schooltijd worden afgesloten, terwijl er nog uren gebruik van gemaakt kan worden. Natuurlijk zijn er grenzen; jongeren die na 22.00 uur nog lawaai maken moeten geweerd worden van de schoolpleinen, maar daar zijn eenvoudig regels voor op te stellen. We moeten elkaar de ruimte gunnen. Er zal altijd enige mate van overlast zijn, van verkeer, van spelende kinderen, van de buren die een feestje geven etc.. Maar we moeten de tolerantie jegens elkaar kunnen opbrengen om dat te accepteren, natuurlijk binnen de grenzen van het redelijke. De buren die dagelijks tot diep in de nacht de stereo op tien hebben staan, de jongeren die om 2.00 uur lallend onder je slaapkamerraam staan, dat is niet redelijk meer. Maar tussen 8 en 22 uur moet veel mogelijk zijn. Kijk naar de voetbalkooien, ook daar zijn samen met de jeugd huisregels opgesteld over hoe je daar gebruik van moet maken.

Het politiek café van afgelopen zaterdag was, op enkele kinderziekten na, geslaagd. Natuurlijk moet de bekendheid toenemen, maar de opzet was goed. Het verhaal over mantelzorg bracht mij het inzicht dat de coördinatie in de informatievoorziening ontbreekt. Het lijkt mij een mooie taak van de gemeente in het kader van de WMO alle informatie bij elkaar te brengen (we hebben reeds een mantelzorggids), maar er ook voor te zorgen dat duidelijk is wie de informatie verspreidt. Er is een steunpunt mantelzorg, maar wie brengt dat onder de aandacht van de mantelzorgers? Er is tegenwoordig zo veel hulp, en zo veel informatie te krijgen, dat iedereen het overzicht over het aanbod een beetje kwijt is. Daar ligt de rol voor de gemeente volgens mij. Het terugdringen van de regeldruk is ook iets waar we verder aan moeten werken, niet alleen de gemeente, maar ook de landelijke overheid en betrokken commerciële partijen.

A.s. donderdag staat het rapport over Participe op de rol. Ik ga de commissie voorzitten. Er staan veel positieve zaken in het rapport, maar ook de nodige aandachtspunten. Zo wordt expliciet benoemd dat de relatie met de diverse gebruikers van welzijnsaccommodaties nog niet goed is; zeker, in het rapport wordt gesteld dat de tijd nog kort is geweest, en dat iedereen nog aan elkaar moet wenen, maar het is wel een belangrijk aandachtspunt. Aan de andere kant dreigt dat onderwerp het geheel te overschaduwen, we hebben het in de raad continu hierover (terecht overigens, het is een belangrijk onderwerp), terwijl er ook de nodige positieve punten te noemen zijn. De financiën lijken op orde. De gebruikers van de collectieve voorzieningen zijn tevreden, de ondersteuning van vrijwilligers loopt goed. Het jongerenwerk komt goed van de grond, maar het ouderenwerk loopt wat achter. Grappig te lezen dat de gebruikers van de individuele voorzieningen tevreden zijn, maar dat in het rapport bijna verwijtend wordt geconcludeerd dat de productie achterblijft bij de prognose. Prima toch? We gaan mensen toch niet verplichten om een voorziening af te nemen om de prognose te halen? Ik kom in de praktijk al genoeg tegen dat mensen meer hebben gekregen dan waar ze om hebben gevraagd, alleen vanwege het feit dat ze er recht op, maar niet persé behoefte aan hebben. Andere aandachtspunten zijn de financiële buffer (deze met niet te groot worden, Participe is geen spaarpot), en de communicatie vanuit de gemeente. De gemeente heef een contactpersoon, maar deze wordt vaak gepasseerd. Nu hoeft niet alle communicatie via deze ene medewerker te lopen, maar het lijkt mij wel handig als ze van alles op de hoogte is. Kortom, het gaat de goede kant op, de ondersteuning van buurtverenigingen en het beheer van de welzijnsaccommodaties moet beter worden.

Tot volgende week.