Kerstgedachte

Het Kerstfeest is bij ons een feest van tradities en gewoonten. Kerst is een feest dat je met je familie viert. De kerstster (of adventster) brandt bij ons vanaf 1 t/m 24 december. De kerstboom staat van 6 december tot 6 januari (Driekoningen). De kerstboom hangt vol met ballen en andere versieringen waar een herinnering of verhaal aan vast zit. In deze periode kijken we kerstfilms, waarbij Scrooge (de musicalversie met Albert Finney), The Bishops Wife (zwartwit, met David Niven en Cary Grant), It's a wonderful life (zwartwit, met James Stewart), Miracle on 34th street en The Santa Clause favoriet zijn.

Het grappige is dat deze laatste gewoonte door veel mensen wordt gedeeld. Hoe komt het toch dat we graag naar films kijken waarin zaken gebeuren waarvan we weten (of denken) dat ze onmogelijk zijn? Geesten in Scrooge, een Kerstman die in een door rendieren getrokken slee vliegt en wensen vervult, engelen die onze problemen oplossen. Waarom willen we dat graag geloven?

Ik denk omdat we zouden willen dat het kon. Dat wonderen bestaan, dat het goede altijd overwint. Hoe je het ook bekijkt, rond de Kerst zijn we allemaal aardiger voor elkaar. We doen meer voor goede doelen (neem het Alphense Glazen Huis), we denken aan onze medemens (denk aan de kerstpakkettenactie van AlphenCC), we geven mensen met wie we het volstrekt oneens zijn een hand en wensen hem of haar prettige Kerstdagen. We geven elkaar wat meer de ruimte in het verkeer, lachen in plaats van schelden om de fout van een ander. Dat geldt tot ver buiten onze grenzen. Ik weet nog dat een taxichauffeur die ons van het vliegveld naar het appartement van mijn zwager in New York bracht zei dat we beter voor de Kerst hadden kunnen komen. Dat was volgens hem de enige periode dat New Yorkers aardig zijn.

Kerst geeft ons de kans om voor een paar weken per jaar te zijn wie we eigenlijk willen zijn, in een wereld zoals wij vinden dat deze zou moeten zijn. Na het opruimen van de kerstboom gaan we weer verder met de zaken waar we voor Kerst mee bezig waren, de dagelijkse beslommeringen, de zaken die we toen ook zo belangrijk vonden maar die we in de kerstperiode gerelativeerd hebben.

Waarom kunnen we de kerstgedachte niet 365 dagen per jaar vasthouden? Is het echt zo dat we de hele sfeer rond kerst, de kerstboom, de verlichting, het gure weer nodig hebben om aardig tegen elkaar te doen? Om elkaar niet voor rotte vis uit te maken, maar te streven naar een wereld waarin iedereen zich thuis voelt? Blijkbaar wel. Ik heb ook niet de illusie dat we 365 dagen per jaar de ideale medemens kunnen zijn. Maar het ware prettig als we ook in andere jaargetijden, als we ons weer eens druk maken over iets, weer even de kerstgedachte terughalen en met een glimlach de zaak weer wat relativeren. Misschien is er wel iets of iemand die dat kan bewerkstelligen. Een engel misschien?

Ik wens u allemaal een mooi Kerstfeest en een goed uiteinde. Tot volgend jaar.