Spelverruwing

De meest extreme vorm van spelverruwing heeft zich vorige week voorgedaan, het doodschoppen van een grensrechter. De KNVB reageert zwakjes. Er is maar een manier om dit soort zaken aan te pakken en dat is er voor te zorgen dat de grote voorbeelden van alle voetballers, de profvoetballers, zelf ook het goede voorbeeld geven (zoals Jallo van Willem II  afgelopen zaterdag), daartoe ondersteund door een zerotolerance beleid ten aanzien van aanmerkingen op de leiding: een keer mekkeren, proberen een ander een gele kaart aan te smeren en dergelijke is geel, de tweede keer is rood; gebruik van geweld tegen grens- of scheidsrechter leidt onherroepelijk tot levenslange schorsing. De opvoeders langs de kant dienen ook het goede voorbeeld te geven. Niet onbeschoft schelden op de scheids, achteraf niet mopperen dat iedereen het verkeerd deed behalve het zoontje van de betreffende vader. Nee, als er iets te klagen valt, doe je dat op een fatsoenlijke manier, gewoon na de wedstrijd even met de scheids- en/of grensrechter praten. Of ga zelf fluiten of vlaggen. Het kan, echt waar.

Figuurlijk iemand doodschoppen kan ook. Daar maken sommige columnisten en twitteraars zich schuldig aan. Door maar continu tegen iemand aan te trappen op websites, in blogs en op Twitter komt er altijd een moment dat iemand de strijd opgeeft. Aan dit soort praktijken maken sommige quasi-deskundigen, columnisten, bloggers en twitteraars zich schuldig. Net als in WOII praten ze u een probleem aan en leveren u daar ook gelijk de schuldigen bij. Door maar continu dat niet-bestaande probleem te herhalen en te doorspekken met (pseudowetenschappelijke) fictie en verdraaide en halve waarheden geven ze argeloze lezers de indruk dat er een ernstig probleem is en dat als meneer X of mevrouw Y wordt weggestuurd dat probleem als bij toverslag is opgelost. Dat beeld wordt versterkt door laffe anonieme reagluurders die menen met grove taal en meer valse beschuldigingen de bedenkers van het probleem te moeten ondersteunen. De bedenkers ervaren deze reacties als ondersteuning. Dit alles is bedoeld om aanzien of invloed te verwerven of politieke winst te behalen. De vraag is of u zich door deze wannabe-volksmenners wenst te laten leiden, of dat u uw eigen mening vormt door zelf op zoek te gaan naar de feiten en de waarheid. Dat wordt u overigens niet eenvoudig gemaakt, omdat sommige journalisten de eigen beroepscode niet volgen. Ik citeer uit de leidraad van de Raad voor de Journalistiek:

1.1. De journalist bericht waarheidsgetrouw. Op basis van zijn informatie moeten lezers, kijkers en luisteraars zich een zo volledig mogelijk en controleerbaar beeld kunnen vormen van het nieuwsfeit waarover wordt bericht.

En:

1.5. De journalist vermijdt eenzijdige en tendentieuze berichtgeving, maakt geen misbruik van zijn positie, verricht zijn werk in onafhankelijkheid en vermijdt (de schijn van) belangenverstrengeling.

Van volledige objectiviteit en een volledig beeld is soms echt geen sprake, de vele goede en goedwillende journalisten niet te na gesproken. Kijk eens naar de HBO-serie The Newsroom, luister naar wat TV-journalisten bekennen ten aanzien van de eisen die gasten in hun programma’s stellen zodat u geen objectief beeld kunt krijgen, of naar directies van kranten die toegeven dat ze schrijven wat mensen willen horen, niet wat de journalist of de krant vindt dat ze moeten weten.

Kortom: neem niet alles klakkeloos aan wat u hoort, of wat mensen u vertellen. Blijf kritisch, ook naar ondergetekende, en naar alle politici. Dat is zelfs uw dure burgerplicht. Wij luisteren altijd naar kritiek, mits op fatsoenlijke wijze gebracht. Schelden helpt niet, doodschoppen ook niet. Dat keert zich uiteindelijk tegen de daders zelf.

Tot volgende week.

PS: Als u vindt dat de vergelijkingen met het doodschoppen van een grensrechter en met de Tweede Wereldoorlog te ver gaan, heeft u volkomen gelijk. Dat is ook de enige keer dat ik zo ver ga, maar ik raad u aan dat eens te vergelijken met de columns van sommige columnisten, bloggers, twitteraars en reagluurders. Zij doen dat, ongestraft, vaker.